Werknemers die naar het werk fietsen en hiervoor een vergoeding ontvangen van hun werkgever, worden door de fiscus beloond. De fietsvergoeding wordt immers volledig vrijgesteld van belastingen (en sociale zekerheidsbijdragen).

Een werknemer die dezelfde afstand te voet overbrugt geniet deze vrijstelling niet.

Recentelijk werd in de Kamer aan de minister van Financiën de vraag gesteld waarom deze discrepantie bestaat en of er eventueel maatregelen worden overwogen om deze weg te werken.

Want, zo redeneert de vraagsteller, werknemers die te voet naar het werk gaan hebben ook kosten. Hun schoenen slijten door het wandelen en in de winter moeten ze zich extra warm aankleden. Bovendien is wandelen niet enkel gezond, het is ook een uitermate duurzame manier om naar het werk te gaan die kan helpen in de strijd tegen files en luchtvervuiling.

Neen, zegt de minister van Financiën, er wordt geen gelijkaardige fiscale behandeling voor de wandelvergoeding voorzien. De fietsvergoeding werd ingevoerd om werknemers die normaliter de wagen gebruiken voor woon-werkverplaatsingen te stimuleren om dit met de fiets te doen. Een omschakeling van autoverplaatsingen naar verplaatsingen te voet is minder waarschijnlijk.

Er zijn ook geen toekomstplannen om fiscale incentives te voorzien voor werknemers die te voet naar het werk gaan.

Werknemers die geen reële kosten bewijzen kunnen desgevallend wel de forfaitaire vrijstelling (380 EUR/jaar) die geldt voor woon-werkverkeer met een ‘ander vervoermiddel’ toepassen op de wandelvergoeding.